สำหรับผู้อยู่อาศัยยุคใหม่ในหุบเขา San Joaquin ทางตอนใต้ ภาพของน้ำที่ท่วมขังในแอ่งทะเลสาบ Tulare

ในอดีตในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเป็นเครื่องเตือนใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อมีฝนตกลงมามากกว่าที่เขื่อนจะกักเก็บได้ ดินสามารถดูดซับหรือเกษตรกรสามารถใช้ประโยชน์ได้ มีหลายปัจจัยที่ร่วมกันเสนอแนะว่าพื้นที่เพาะปลูกอันอุดมสมบูรณ์ของก้นทะเลสาบเก่าอาจยังคงจมอยู่ใต้น้ำได้นานถึงหนึ่งปีหรือนานกว่านั้น: ก้อนหิมะเป็นประวัติการณ์ที่รอการละลายพร้อมกับน้ำที่ไหล

• บทความอื่น ๆ : strickland-racing.com

บ่าลงสู่พื้นหุบเขาในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนนี้ ชั้นดินโบราณที่น้ำซึมผ่านไม่ได้เรียกว่าดินเหนียวคอร์โคแรนที่ช่วยป้องกันไม่ให้น้ำระบายออกอย่างมีประสิทธิภาพ และการทรุดตัวของดินจากการสูบน้ำใต้ดินมากเกินไป ทำให้ก้นทะเลสาบลึกลงไปในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา ในช่วงกลางทศวรรษ 1800 — ก่อนที่จะมีการสร้างคลองขนาดใหญ่เพื่อเบี่ยงเบนกระแสน้ำตามธรรมชาติจากแม่น้ำ

Kings, Kaweah และ Tule และอีกหลายทศวรรษก่อนที่จะมีการสร้างเขื่อนเชิงเขาบนแม่น้ำเหล่านั้น — การศึกษาในปี 2550 ที่จัดทำขึ้นสำหรับหน่วยงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐฯ รายงานว่า Tulare ทะเลสาบเป็นลักษณะถาวรไม่มากก็น้อยของภูมิทัศน์ของหุบเขา ครอบคลุมพื้นที่มากถึง 790 ตารางไมล์ในคิงส์เคาน์ตี้ปัจจุบัน แม้ว่าทะเลสาบเก่าจะมีขนาดใหญ่ ซึ่งมีรายงานว่าเป็นทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดทางตะวันตกของแม่น้ำมิสซิสซิปปี แต่ก็ตื้นเช่นกัน โดยลึกประมาณ

37 ฟุตในปีต่างๆ เช่น 1853 และปีอื่นๆ ที่มีน้ำสูง การผันน้ำจากแม่น้ำและสาขาของแม่น้ำสาขาทำให้ทะเลสาบทูลาเรแห้งในที่สุดในปี พ.ศ. 2442 แต่ทะเลสาบยังคงอ่อนแอต่อการฟื้นคืนชีพจากน้ำท่วมเป็นระยะ ๆ ในช่วงปีที่เปียกชื้นของศตวรรษที่ 20 และในศตวรรษที่ 21 ซึ่งเป็นอีกวิธีหนึ่งในการพูดว่า: นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ก้นทะเลสาบเก่าถูกน้ำท่วมอย่างแน่นอน และมันจะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย คำถามใหญ่คือพื้นที่เพาะปลูกจะยังคงอยู่ใต้น้ำอีกนานเท่าใดก่อนที่ทะเลสาบจะเหือดแห้งอีกครั้ง

จอห์น ที. ออสติน นักวิทยาศาสตร์ที่เกษียณอายุราชการในกรมอุทยานฯ และผู้เขียนหนังสือ“น้ำท่วมและภัยแล้งในลุ่มน้ำทะเลสาบทูลาเร”ซึ่งเป็นหนังสือที่กว้างขวางเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ทั้งในอดีตและปัจจุบันของทะเลสาบทูลาเร กล่าวว่าน้ำท่วมสองปีใน ในปี 1982 และ 1983 ทำให้เกิดทะเลสาบที่ยังไม่หายไปทั้งหมดจนกระทั่งปี 1985 “มีประจักษ์พยานที่ดีว่าสามารถมองเห็นทะเลสาบได้ไกลสุดลูกหูลูกตาจากเทือกเขาเซียร์ราส” ออสตินบอกกับ The Fresno Bee ในสัปดาห์นี้ กระบวนการตากใช้เวลาประมาณสองปีหลังจากน้ำท่วมปี 2526 ปีนี้ “เมื่อน้ำลดลง ฉันเดาว่าน้ำส่วนใหญ่จะไม่หมดก่อนฤดูร้อนหน้า” ในปี 2024 ออสตินกล่าวเสริม น้ำท่วมทะเลสาบทูลาเรจะเพิ่มขึ้นเมื่อหิมะในเซียร์ราเนวาดาละลาย ที่อ่างเก็บน้ำไพน์แฟลต —

ทะเลสาบเชิงเขาที่ใหญ่ที่สุดบนแม่น้ำที่ไหลลงสู่แอ่งทะเลสาบทูลาเร — ปริมาณน้ำประมาณ 780,000 เอเคอร์ฟุตถูกกักไว้เมื่อวันศุกร์ นั่นคือประมาณ 78% ของความจุของทะเลสาบ 1 ล้านเอเคอร์-ฟุต และ 152% ของพื้นที่จัดเก็บเฉลี่ยหลังเขื่อนไพน์แฟลต ณ วันนี้ ตัวเลขการจัดเก็บในวันศุกร์ที่เขื่อนอื่น ๆ ในลุ่มน้ำ Sierra Nevada ทางตอนใต้ตามรายงานของกระทรวงทรัพยากรน้ำของรัฐคือ: